بازگشت
دروغ‌هاي آمريكايي جنگ عراق، ويتنام و توان اتمي ايران
ارسالي رستاخيز ارسالي رستاخيز

 

"اسكات ريتر" بازرس سابق تسليحاتي سازمان‌ملل و "دانيل السبرگ" پژوهشگر مسائل راهبردي، دولت آمريكا در زمان جنگ ويتنام و دولت "بوش" در جنگ عليه عراق و ادعاهاي اتمي عليه ايران را دروغگو و گناهگار خواندند.

به‌گزارش روز پنجشنبه منابع اينترنتي، در اين مصاحبه كه در كليساي "‪ "UNITARIAN UNIVERSALISTبركلي آمريكا انجام گرفت مباحث بگونه‌اي مطرح شد كه برخي از مسائل بازگو شده مجددا مورد بررسي قرار گرفت.

در اين مصاحبه تلاش شد تا واقعيات مربوط به اهداف دولت "بوش" نشان داده شود، ضمن آنكه يكي از نتيجه‌گيري‌هاي بسيار جالب، اين بود كه ممكن است جنگ بعدي، هسته‌اي باشد.

ريتر كه در ابتداي بازرسي‌هاي هسته‌اي سازمان ملل در عراق كمك‌هاي فراواني در اين راه نمود پيش از اشغال عراق متقاعد شده بود دولت بوش هرگز نمي‌خواست به اين مطلب پي ببرد كه آيا "صدام" داراي سلاح‌هاي كشتار جمعي بود يا خير، بلكه تنها در پي اين هدف بود كه رژيم بغداد تغيير كند.

ريتر در كتاب جديد جنجال برانگيز خود با عنوان "عراق سري: حكايات ناگفته توطئه اطلاعاتي آمريكا" نشان مي‌دهد چگونه دولت ايالات متحده، سازمان ملل را در مورد عراق گمراه كرده و آمريكايي‌ها را به اين واقعيت رساند كه "صدام" يك خطر زودهنگام است.

السبرگ قهرمان مخالفت با جنگ ويتنام در سال ‪ ۱۹۷۱اسناد پنتاگون را كه بيش از هفت هزار صفحه مطالعات سري وزارت دفاع در مورد جنگ بود، كاپي‌برداري كرده و آنها را به همگان نشان داد. وي با ريسك بزرگي كه انجام داد بيش از هر شخص ديگري در پي خاتمه بخشيدن به جنگ بود.

السبرگ كه كتاب بحث برانگيزي باعنوان "اسرار: خاطرات ويتنام و اسناد پنتاگون" منتشر كرد معتقد است موازنه‌هايي كه در جنگ عراق وجود دارند بسيار زياد مي‌باشند از جمله مي‌توان به دلايل غيرواقعي براي جنگ، برنامه‌ريزي سري و محرمانه، اهداف و مقاصد غير واقعگرايانه و طرح‌هاي خوش‌بينانه، افزايش تلفات و از دست دادن حمايت‌هاي مردمي اشاره كرد.

درباره هدف قرار دادن ايران، "ريتر" و "السبرگ" كه در نيروي دريايي خدمت كرده‌اند، معتقدند ايالات متحده بايد با آرمان‌هاي خويش زندگي كند، اما آرمانگرايي و تحقيقات اين دوكارشناس براي روشن شدن واقعيات، آن‌ها را به سويي سوق داد كه به‌عنوان منتقدان جدي سه رييس‌جمهوري و جنگ‌هاي ويرانگري كه آنها به‌راه انداختند، مطرح شدند.

هر دو معتقدند دولت بوش در تدارك حمله به ايران است. دروغ‌هايي كه در مورد تهران در رسانه‌ها مطرح مي‌شود بويژه تبليغات سوء و بي‌اساس آنها (دولت آمريكا) در مورد انرژي هسته‌اي ايران مبني بر اينكه مي‌تواند به برنامه سلاح‌هاي هسته‌اي برسد نقطه شروعي براي نفوذ در افكار عمومي آمريكايي‌ها در متقاعد كردن آنها به اين مطلب است كه ايران متجاوز بوده و بايد به اين كشور حمله شود.

ريتر درمورد اين فرضيه كه چون بوش روي لبه تيغ قرار دارد با توجه به شمارپايين راي‌دهندگان ، موفقيت لازم نداشتن در آمريكا و همچنين باتلاق خونيني كه در عراق ايجاد شد بنابر اين دولت آمريكا نبايد تضعيف شود زيرا بوش خطري را ايجاد نخواهد كرد، هشدار داد.

به‌اعتقاد اين كارشناس، در حقيقت بوش خطرناكتر است زيرا غرورش وي را به اين باور رسانده كه جنگ عراق براي او يك موفقيت به‌شمار مي‌آيد و بر سياست خويش مبني بر حمله به دشمنان بويژه در خاورميانه تاكيد مي‌ورزد.

اما بوش و"رامسفلد" وزير دفاع دولت وي از همان آغاز براي دلايل خويش دروغ پردازي كردند. آنها اين انتظار را نداشتند چيزي به‌عنوان سلاح‌هاي كشتار جمعي در عراق كشف شود، كه امري آشكار و روشن است زيرا هيچ نيروي نظامي آموزش ديده در امر سلاح كشتار جمعي براي يافتن آنها به كشور عراق جز نيروهاي توپخانه فرستاده نشد.

اين كارشناس افزود: از سوي ديگر، صدام كه خود را بازنده اين جنگ مي‌دانست از همان آغاز همراه جنرال‌هاي خود تصميم گرفت يك جنگ دائمي و هميشگي را به‌راه بياندازند كه اكنون نيز عراق درگير آن است. جنگي طولاني كه برنامه‌ريزي شده و پس ازصدها روز آمريكا بازنده آن است.

ريتر به اين نكته اشاره نمود كه ايران هيچ برنامه‌اي در مورد سلاح‌هاي هسته‌اي ندارد، اما دولت بوش فاكتور ترس و هراس را براي آماده‌سازي اذهان عمومي مردم آمريكا به‌منظور جنگ عليه تهران و احتمالا افزون بر اين كشور احتمالا سوريه بكار گرفته است.

همچنين ريتر فكر مي‌كند كه احتمالا اين جنگ، نبرد هسته‌اي خواهد بود.

ريتر اضافه مي‌كند كه در زمان كنوني كسب اطلاعات موثق در واشنگتن دشوار است، زيرا هر معبر اطلاعاتي سياسي شده است.

وي گفت: برآورد اطلاعات ملي در مورد نشان دادن حقايق، چنانكه بايد صورت نمي‌گيرد و اين راهي براي جلب حمايت و پشتيباني‌ها ازاين سياست است.

السبرگ نيز با توجه به تجربيات دهه ‪ ۱۹۶۰خويش در پنتاگون، زشتي آنچه را كه هم‌اكنون جريان دارد درك مي‌كند. ويتنام نيز همانند عراق بر پايه دروغ مورد حمله قرار گرفت.

در دوم آگست ‪ ۱۹۶۴در خليج "تونكين" يك كشتي ويتنام شمالي، اژدري را به سوي يك ناوشكن آمريكايي روانه كرد كه همه سرنشينان آن از بين رفتند.

در چهارم آگست ‪ ۱۹۶۴يك ناوبر ديگر براي انجام حمله ديگر فرستاده شد.

اين رويدادها پيش زمينه‌اي براي فراهم آوردن مقدمات يك جنگ بود و مجلس همانگونه كه در سال ‪ ۲۰۰۲دروغ‌هاي بوش را پذيرفت در آن سال نيز دروغ‌هاي "جانسون" را قبول كرد.

السبرگ گفت: اما در اين ميان، مهمترين موضوعي كه بحث آن همچنان مي‌تواند ادامه داشته باشد منع گسترش سلاح‌هاي هسته‌اي است. ايران در زمان كنوني يك تهديد و خطر به‌شمار نمي‌آيد اما اسراييل همراه پاكستان، عربستان و كوريای شمالي و بسياري ديگر از كشورها خطر محسوب مي‌شوند.

درحقيقت اين ايالات متحده است كه در زمان كنوني به‌عنوان كشوري به‌شمار مي‌رود كه به‌احتمال قوي آغازگر جنگ هسته‌اي خواهد بود زيرا بوش خواهان تغيير رژيم در ايران است.

السبرگ همچنين ادامه داد: اين موضوع يك چيز احمقانه و بي‌معناست اما احمقانه‌تر از ايده و عقيده بوش نسبت به كشور عراق نيست. رويدادي نظير خليج "تونكين" فقط مي‌تواند بهانه خوبي به دست بوش بدهد.

اگر ايران مورد حمله قرار گيرد اسراييل هم مي‌تواند همراه ساير كشورهاي جهان اسلام درگير اين جنگ شود و نتيجه آن هم مي‌تواند فاجعه‌انگيز باشد.

اما اين موضوع نمي‌تواند براي دولت بوش چندان اهميتي داشته باشد. در حقيقت هم در ايران و هم در عراق هزينه اين وقايع و مشكلات مهم نيست. اگر چنانچه بوش، چني، رامسفلد و ولفويتز در پيشگاه دادگاه بين‌المللي قرار گيرند گناهكار شناخته مي‌شوند.

توصيه ريتر و السبرگ تصوير تاريكي را تداعي كردند اما آنها به ما پندهائي نيز دادند.

ريتر گفت: اگر شما آزادي مي‌خواهيد بايد چيزهاي ديگري در مورد ساير نقاط جهان بياموزيد. از اينرو شما مي‌توانيد به جاي تحميل كردن الگوهاي آمريكايي، با ساختارهاي دموكراسي و آزادي موجود كار كنيد.

السبرگ نيز گفت: لازم و ضروري است به جناح‌هاي دموكراتيك كمك شود تا در سال ‪ ۲۰۰۶كرسي‌هايي براي كنترل و در اختيار گرفتن مجلس سنا و كنگره در اختيار گيرند زيرا كنگره مي‌تواند از آن پس بررسي‌هاي كلي و عمومي را انجام دهد، فراخوان و احضاريه‌هايي را صادر نمايد و قدرت رياست جمهوري را محدود سازد. اين امر واجب و ضروري است زيرا ممكن است سال ‪ ۲۰۰۸دير باشد.

 

 


May 26th, 2007


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
مسایل بین المللی